καταχλιδώ

καταχλιδῶ, -άω, ιων. τ. καταχλιδέω (Α)

1. είμαι τελείως θηλυπρεπής, εκτεθηλυμμένος

2. (με γεν.) επιδεικνύω χλιδή και πολυτέλεια για να προσβάλω ή να δείξω περιφρόνηση σε κάποιον («οὐδενὸς οὐδὲ Ῥωμαίων ἐν τοσαύτῃ φαντασίᾳ καταχλιδῶντος τῆς Ἀττικῆς», Ποσειδών.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + χλιδῶ «ζω πολυτελώς, τρυφηλώς» (< χλιδή)].